Tussen alle superleuke fotoshoots door, ben ik last-minute een weekje naar Lanzarote geweest met mijn ouders. Mijn vader gaat (samen met meer enthousiaste fietsers) dit jaar de Tour de France fietsen – één dag voor de officiële tour uit. Hij maakt dus veel trainingskilometers en wilde ook graag bergen oefenen – wat hier in Nederland nogal lastig is ;-)
Lanzarote heeft lekker veel bergen en terwijl hij aan het fietsen was, hebben mijn moeder en ik Lanzarote al wandelend verkend en natuurlijk ook alle leuke, coole & bijzondere toeristische plekken bezocht. Af en toe hebben we ook wat met z’n 3-tjes gedaan en zowieso hadden we natuurlijk de avonden samen met spelletjes, plannen maken, wilde verhalen & gezelligheid :-)
Bij deze wil ik jullie ook mee laten genieten van het prachtige & bijzondere landschap van het vulkaaneiland Lanzarote. Een groot deel van dit Spaanse eiland voor de kust van Marokko is bedolven onder lava en as. In het hart van de laatste vulkaanuitbarstingen (van ~300 jaar geleden) in het Nationale Park Timanfaya groeit bijna niets maar op de rest van het eiland zijn er aan het begin van het voorjaar duizenden bloemen & planten die hard hun best doen het eiland te veroveren.
We logeerden in een appartement in Mala, in het noord-oosten van Lanzarote, vlakbij de kust. Tijdens ons eerste, kleine wandelingetje konden we meteen al genieten van het geweld van de oceaan op de rotsen.
Laat je niet voor de gek houden door het prachtige zonnetje op de foto’s: het was lange-broeken- & vesten-weer op Lanzarote. Met een graadje op 18/19 overdag hád het best aangenaam kunnen zijn maar de straffe wind die de hele week over het eiland heeft geblazen maakte het behoorlijk fris.
We hebben veel wandelingen gedaan uit de Rother Wandelgids. Gelukkig waren de gps-bestanden inbegrepen want als we niet af-en-toe op onze telefoon hadden kunnen spieken, waren we vast en zeker vaak verdwaald…
ps. Om even de schaal aan te geven: Het kleine roze stipje aan de rand van de krater van monte Corona is mijn moeder :-)
Een gezellige rendez-vous met prachtig uitzicht op het eilandje La Graciosa.
Na een afdaling van 360 m door de Famara kliffen naar Playa del Risco. Weer omhoog was een serieus heftige klim :-)
De dag erna heb ik ’s ochtends vroeg in m’n eentje een wandeling langs de kust gemaakt terwijl mijn moeder 12 kilometer hard gelopen heeft ter voorbereiding op de marathon van Rotterdam. De supercoole zonnestralen maken het bijzondere plaatje helemaal compleet :-)
Volgend punt op ons toeristische programma: Het bizarre vulkaanlandschap in het Nationaal park Timanfaya.
Daarna hebben we nog een lange wandeling gemaakt langs de vulkaanbergen iets ten Zuiden van Mancha Blanca. De wandeling liep dwars door lavavelden en bij tijden over min-of-meer ongebaande paden. Geweldig! We moesten haasten om voordat de zon onderging weer terug bij de auto te komen met dus wel een supermooi laag zonnetje tegen het eind van de wandeling!
Af en toe een sprankje groen tussen al het zwart van de lavastenen.
Het voelt allemaal zo broos & in beweging maar het is knetterhard en ligt er al honderden jaren onveranderd.
Haha. Cliché maar leuk :-)
Een dagje met z’n 3-tjes naar het eiland La Graciosa (Spaans voor “dankbaarheid”), waar we een wandeling van ruim 17 kilometer rond het Noordelijk deel van het eiland hebben gemaakt. De “dankbaarheid” duidt vast op het overleven van de boottocht ernaartoe ;-)
Ook hier weer héél veel wind!
Natuurlijke, bizarre basaltbruggen bij Baja de las Majapalomas met bijbehorend watergeweld!
Pittig klim naar de top van Montaña Bermeja, met een prachtig uitzicht als beloning.
Playa de las Chonchas, een echt bounty-strand met azuurblauwe oceaan (maar dan zonder palmbomen of kokosnoten en natuurlijk wel mét harde wind :-)).
Zondag ’s ochtends hebben we rondgestruind op de markt in Teguise. Daarna zijn we doorgereden richting het Zuiden. We hebben (uit de wind & in de zon) genoten van een heerlijke lunch met verse vis aan het randje van de oceaan in El Golfo, gevolgd door een wandeling langs de kustlijn door het nationale park (de enige wandeling die je zonder begeleiding mag doen). Prima dagje :-)
De één-na-laatste dag was een dag vol cultuur én met een leuke wandeling. We begonnen bij het uitkijkpunt Mirador del Rio, met het mooiste uitzicht op La Graciosa. Het uitkijkpunt is, zoals veel prominente gebouwen op Lanzarote, ontworpen door de architect César Manrique. De ronde vormen en witgestuckte muren zie je op veel plekken terugkomen en zijn gebouwen & creaties zijn op een natuurlijke manier geïntegreerd in hun omgeving.
Daarna zijn we doorgegaan naar Cueva de los Verdes met indrukwekkende lavatunnels en het nabijgelegen Jameos del Agua met mooie architectuur & albinokreeftjes.
’s Middags hebben we een kleurrijke wandeling gemaakt rond Haría, het dal van de 1000 palmen. Vandaag was de enige dag met weinig wind & veel zon, we hebben zelfs zonder onze vesten aan gelopen :-)
Als afsluiter zijn we naar de cactustuin geweest (ook ontworpen door César Manrique) met honderden soorten cactussen, van (redelijk) normaal tot gedrocht tot kunstwerkje van de natuur.
Onze laatste dag hebben we goed benut met o.a. een bezoek aan het voormalig huis van César Manrique, dat is gebouwd midden in een lavaveld en rondom een aantal lavagrotten. Het huis en de connectie met haar omgeving is ontzettend bijzonder & zeker de moeite waard om te zien.
Daarna hebben we als toffe afsluiting van onze vakantie een wandeling gemaakt in het vulkanische wijngebied La Geria. Elke wijnrank staat beschermd van de wind in een diep gat, vaak met een klein muurtje van lavastenen voor extra bescherming. De bijzondere manier van wijnranken groeien op de vulkaanhellingen is karakteristiek voor Lanzarote & het was onwijs leuk om dwars door dit mooie gebied (“putjesland” ;-)) te wandelen.
Het was heerlijk genieten van deze bijzondere omgeving & we zijn lekker uitgewaaid :-)